Gözlerimi kısıp, gelmişin geçmişin perspektif ayarlarıyla oynadığımda, bacaklarımı önümde duran ağacın dallarından aşağı sarkıttığımı söyleyebilirim. Parmak uçlarımla martılara dokunduğumu da. Neyse ki pastoral bir ruhum olmadı hiç. Ama o gün bacaklarımı o ağacın dallarından sarkıttığıma yemin edebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder